Od Shade'a- CD od Arcady'ego

-Nie wiem…-Mruknął zafascynowany Arcady.- Ale warto to rozwinąć.

Reszta treningu przebiegła całkiem znośnie. Euforia wygranej wisiała jeszcze w powietrzu, gdzieś po między lekką bryzą i swądem potu. Trzeba było przyznać, że nieustanne treningi bardzo męczyły. Pod koniec treningu ja i Blue podeszliśmy do Arcady’ego.

-Co powiesz na mały trening?- Spytała dziarsko Blue.

-Jestem trochę zmęczony.- Odparł Arcady.

-Ale musisz to opanować!- Krzyknęła Blue, na co połowa drużyny popatrzyła na nią nieprzytomnie.

-Niech wam będzie!- Westchnął kapitan. Poszliśmy więc na boisko, poczym Blue wygłosiła mowę:
-Zebraliśmy się tu, by pomóc Arkadiuszowi Szmitowi (Tu Arcady zrobił się lekko czerwony). Jeśli mam racje, a zwykle ją mam, to tu chodzi o coś więcej niż Hissatsu.

-Ale o co?- Powiedział dramatycznym tonem Arcady.

-Nie dowiesz się, jeśli będziesz tak tu stał!- Powiedziałem rozwarznie. Po wymianie zdań, zaczęliśmy trening. Właśnie dryblowałem, gdy Arcady podbiegł do mnie i usiłował zabrać mi piłkę. W tej samej sekundzie naokoło niego pojawiło się granatowe światło. Nareszcie zrozumiałem, co robić.

-Jesteś nikim!-Wrzasnąłem, a Arcady i Blue wytrzestrzyli na mnie oczy.- Małym śmieciem, nic nie wartym smarkaczem! Brudasem i nieukiem!- Wtedy Granatowe światło się powiększyło, ale szybko zniknęło.

-No wiesz!- Zawołał z oburzeniem Arcady.

-No, ale mój plan wypalił.- Wzruszyłem ramionami.

-Jaki plan?- Spytał kapitan.

-Chciałem wydobyć z ciebie energię.- Powiedziałem dumnie. Po kilku podejściach, usiedliśmy na trawie.

-Na dzisiaj koniec!- Powiedziała stanowczo Blue.

-Racja!- Westchnął Arcady.- Ale nadal nie wiem, co się ze mną stało.

-Nie zamartwiaj się tak!- Poleciłem, poczym porzegnaliśmy się i rozeszliśmy w swoje strony.